والدین فرزندان خود را دوست دارند، حتى در زمانى که نمی توانند با آنان باشند. یکى از علت هایى که بسیارى از والدین سر کار مى روند این است که مى خواهند کودکانشان را بهتر بزرگ کنند.
البته درک این موضوع براى کودکان، دشوار است. گاهى تعجب مى کنند که چطور کسى که عاشق آنها است، نمى خواهد همه ی لحظات با آنها باشد.
یکى از کارهایى که مى توانیم انجام دهیم این است که به کودکان اطمینان دهیم، زمانى که در کنار آنها نیستیم دلتنگ شان هستیم و حتى در آن زمان که از ما دورند، عاشق آنها هستیم.
یکى از مراحل رشد، یادگیرى غلبه بر احساسات شدیدى است که هنگام جدایى از والدین بوجود مى آیند. دلتنگى، یکى از آن احساسات است که ما معمولا" آنرا با جدایى ربط مى دهیم. دیگرى احساس خشم است که اغلب قابل تشخیص یا شناخت نیست و تاثیرات آن مى تواند با تاخیر به چشم بیایند. تمامى آن خشمى که به علت جدا شدن از والدین در کودک
نهفته بود، هنگام دیدار مجدد والدین، آشکار مى شود. هرچند والدین، "سلام" و "خداحافظ" را دو واژه متضاد مى دانند، کودکان ممکن است از بُعدى به آنها نگاه کنند که تجربه یکسانى در بر دارد و آن تجربه این است : پدر و مادرى که عاشقشان هستند، آنها را ترک مى کنند.
ما مى توانیم به کودکان کمک کنیم تا خشمى که به علت جدایى از والدین به سراغشان مى آید را کنترل کنند و از دلایل ترک والدین و احساساتى که درهنگام جدایى بوجود مى آیند با آنها سخن بگوییم.
خطاب به والدین
والدین، کودکان را براى رفتن به محل کار، ترک مى کنند اما کودکان طور دیگرى به قضیه نگاه مى کنند: " اگه واقعا منو دوست دارى ، چرا همیشه با من نیستى؟ " خیلى سخت است هر روز با کسى که دوستش دارند ، خداحافظى کنند - به خصوص در دوران طفولیت که دوران حساس رشد آنها است یا حتى بعد از یک تعطیلات طولانى. تعجبى نیست اگر در آخر روز وقتى به دنبال کودک مى روید ، خلاف انتظار خود را مشاهده کنید. مادرى مى گفت: " تمام راه به این فکر مى کنم که وقتى فرزندم مرا می بیند، به طرفم دویده و محکم مرا در آغوش مى گیرد. ولى وقتى به مهد مى رسیم، طورى رفتار مى کند که انگار مرا ندیده.حتى یکبار به طرف مربى اش دوید و گریه کرد که نمى خواهد به خانه بیاید.
بارها این رفتار ناپسند را تکرار کرده، بنابراین ناچار شده او را به زور از مهد بیرون بیاورم." اگرچه ممکن است این صحنه ناخوشایند به نظر برسد، احتمالا" فرزند آن مادر در اعماق وجودش احساس خوشحالى و راحتى از دیدار مجدد مادر دارد. در ظاهر مى خواهد خشم خود را از اینکه مادر او را ترک کرده بود نشان دهد. به تدریج وقتى عادت مى کند که مادر هر روز او را براى رفتن به کار ترک کرده و در ساعت معینى مجدد به دنبال او مى آید، به راحتى اعتماد مى کند که روز بعد نیز مادر به دنبال او خواهد آمد.
نکات کمکى
*هنگامى که به دنبال فرزند خود مى روید، کمى صبر کنید و اگر کودک درحال انجام بازى یا فعالیتى است، به آن ابراز علاقه کنید. برخى از کودکان نیازمند زمان هستند تا کار خود را تمام و براى رفتن آماده شوند.
*خود را براى موقعیت هایى آماده کنید که خداحافظى مشکل است: مثلاً بعد از چند روز تعطیلى، یا زمانى که کودک کسالت دارد یا وقتى که مربى جدیدى دارد.
* با فرزند خود در مورد رفتن و بازگشتن، در مورد دلایل رفتن خود و احساساتى که در هنگام دور بودن از او دارید، صحبت کنید.
به خاطر داشته باشید که کودک از دیدن مجدد شما خوشحال است، هر چند ممکن است همیشه این طور به نظر نرسد. شاید امید دارد که بتواند مادر را از رفتن بازدارد، ولى وقتى به این نتیجه رسید که قادر به انجام این کار نیست،آن وقت با روى خوش ترى با مادر برخورد مى کند. در اینجا به فعالیتى اشاره مى کنیم که کودک با استفاده از آن مى توانداحساسات مختلفى را تمرین و حتى ابراز کند.
منبع : ماهنامه تخصصی کودک
tebyan
